تقديم به شهداي حسينيه سيد الشهداي شيراز :
و چندي پيش دست هم فشردند
زمان را تا شهادت مي شمردند
پري رويان پري قلبان پريدند
چنان پروانه از پيله رهيدند
وچون از جام وصل دوست خوردند
همه شادان و خندان دل سپردند
به نوري تا سما پرواز کردند
چو لاله زندگي آغاز کردند
شهيدان عرش را منت نهادند
به چشم قدسيان رحمت نهادند
چو عشق آسمان را درک کردند
به لبخندي زمين را ترک کردند
به روي عرش، آنها پا نهادند
و ما را در زمين تنها نهادند