محمد در ابتدا که وارد مدينه شد پيمان نامه اي با اهالي مدينه امضا کرد که طبق اون مهاجران و مدينه اي ها دوست و برادر شدند.ولي اين پيماننامه به طور خاص با يهودي ها نبود بلکه با طوايف گوناگون عرب بود و متن اون طوري تنظيم شده بود که طايفه هاي عرب مدينه را از طايفه هاي يهودي همسايه خود که تا آن زمان با هم زندگي مي کردند جدا کند.با عرض پوزش به دليل دستبرد مسلمانان به کاروانهاي تجاري بين مکه و سوريه و اعمالي از اين قبيل يهودي ها ادعاي پيامبري محمد رو رد کردند.(يکي از دستبردهاي مسلمين به کاروانيان که بدون حضور شخص پيامبر بود در نخله اتفاق افتاد و کاروانسالارش به دست مسلمين کشته شد و چون تو ماه محرم(يکي از ماههاي حرام)اين خونريزي اتفاق افتاد موجب خشم و دشمني بسياري از اعراب مدينه از رفتار محمد شد و پس از اون ناگهان آيه اي نازل شد که اين خونريزي را حتي در ماه حرام مجاز مي دونست و مي گفت گناه خونريزي کمتر از دشمني با اسلام است) آيه 217 سوره بقره!داشتم مي گفتم که محمد از يهودي ها کم کم احساس خطر مي کرد.بعد از اون دستور ترور و قتل اونها از جانب الله هم صادر شد.مثل آيه 67 سوره انفال و سوره توبه! در مورد قتل عام يهوديان (مثل بني نظير و بني قريظه)مي تونيد نظرات تاريخنويسان برجسته مثل کتاب توره آندره (راجعبه شرح حال محمد) و هيرش برگ و سالو بارون و ويليام مويير و رودينسون رو مطالعه بفرماييد...
...MNNM...
